17. අපි නොදන්න නළ මුදු සුවඳ | The Nala Mudu Thing

ඔන්න මේක යාන් හෑල්ලක්... ඊයේ රාත්‍රියේ ඇසගැ‍ටුණු සිදුවීමක් හදිසියේම මගේ හිතට අතීත මතකයක් කැන්දන් ආවා, සභාවක කතාකරන්න නොසුදුසු දෙයක් නිසා සංයමයකින් ලියන්න බලන්නම්... ලැජ්ජා බයට හැදෙන ගැනු ළමයෙක් එහෙම මේක කියවනවනම් දැන්මම අතෑරලා දැම්මත් අවුලක් නෑ...

ඊයේ රාත්‍රියේ අපි සතිඅන්තයේ රස්තියාදුවක යද්දී, පාර හරහා වාහන දෙකක් එකකට එකක් ගෑවෙන මට්ටමට නවත්තාගෙන හරි කලබලයක්... වාහනේ පදවපු කාගේ හරි අත්වැ‍රැද්දක් නිසා දැන් කට්ටිය ඇවිළෙන්න යන්නේ කියලා තේරුම් ගන්න මට අපහසු වුණේ නෑ... මගේ දහසකුත් එකක් නරක පුරුදු අතරේ හදාගන්න බැරිවුණ තවත් එකක් තමයි වලි බැලිල්ල... මොන ලෝකේ හරි වලියක් ඇහැ ගැ‍ටුනොත් මම කරන්නේ යන්න ගිය ගමන පැත්තක තියලා වලිය බලන එකයි... 

මේක මානසික රෝගයක් තරමටම කොච්චර වර්ධනය වුණාද කිව්වොත් යු ටියුබ් කියන වෙබ් අඩවිය ජනප්‍රිය වුණ දවස් වල මම කලේ යූ ටියුබ් එකේ වලි සර්ච් කර කර බලන එකයි... ඉතිං මෙතනත් පාරේ වීදි ලාම්පුව පිච්චිලාද කොහෙද ඒ තරම් එළියකුත් නැති තැනක්... මම කලේ වාහනේ හෙඩ් ලයිට් එක එතනට අල්ලලා වලිය පිළිවෙළකට කරගෙන යන්න ආලෝකය එහෙම ලබා දීලා, මගේ ආදරවන්තියගේ බලවත් අප්‍රසාදයත් නොසලකාහැරලා වලිය බලන්න සෙට්වුණ එකයි...

චිරාත් කාලයක් වලි බලලම, ගොඩක් වලි වල ඇත්තටම කේන්තියෙන් ඉන්නේ කව්ද, බොරුවට රඟපාන්නේ කව්ද, ඉස්සෙල්ලාම ගහන්නේ කව්ද, ගුටි කන්න වෙන්නේ කාටද වගේ පොඩි පොඩි දේවල් ගැන කලින්ම මට කියන්න පුළුවන් ගතියක් තියෙනවා... ඉතිං වැඩි වෙලාවක් යන්න කලින් මේක දුර දිග යන්න විදියක් නැහැ කියලා මටම අවබෝධ වුණා... මගේ අනාවැකිය සැබෑ කරමින් බැන අඬගසාගැනීමක් අවසානයේ ගහ මරා ගැනීමකින් තොරව කට්ටිය සතුටින් විසිර ගියා... 

කතාව පටන් ගන්නේ මෙතන ඉඳන්... මේ සිද්ධියේ මාර ඇග්‍රෙසිව්ම විදියට හැසිරුණේ යුරෝපීය රටක කියලා සැක කරන්න පිළිවන් යුවතියක්... යන්න මොහොතකට කලින් එයා තමන්ගේ ප්‍රතිවාදීන්ට මැද ඇඟිල්ලෙන් ආචාර කරලා යන්න අමතක කලෙත් නෑ...

"අම්මෝ මාර කෙල්ලෙක් නේ... ඔයාට එහෙම ඔහොම කෙනෙක් මැරි කරන්න වුනානම් මොකද කරන්නේ..?"

අපි එතනින් යන්න පිටත් වුණාට පස්සේ ඇය අහපු මේ ප්‍රශ්ණය හින්දා එක පාරටම මට මතක් වුණේ මීට අවුරුදු දහයකට දොළහකට කලින් සිදුවීමක්... [මේ කතාව උපරිමයටම රස විඳින කෙනෙක් අවශ්‍යය නම් දැන් මගේ සමීප රූපයක් ගල් වෙලා, බොඳ වෙලා, අතීතයේ සිදුවීමක් ලෝඩ් වෙන හැටි හිතින් මවා ගන්න...]

ඒ අපි සේරම පළවෙනි ලැජ්ජාව^* ඉවර කරලා, සමහර අය විශ්වවිද්‍යාල වලටත්, ලැජ්ජා නැති අය ආයේ ට්‍රයි කරන්නත්, ඉතිරි අය වෙන මොනවා හරි පුද්ගලික අධ්‍යාපනික ජොයින්ට් වලටත් සම්බන්ධ වුණ කාලේ... ඉතිං මේ සිද්ධිය වුණේ ඔය විදියට විශ්වවිද්‍යාලයට ගිය මගේ අතිජාත මිත්‍රයෙකුට... වැඩි ලේසියට අපි මෙයාට නඳුන් කියමු...

කට්ටිය එහේ මෙහේ විසිර ගියා වුණත් සති කිහිපයකට සැරයක්වත් සෙනසුරාදා රාත්‍රියක මුණ ගැහෙන්න අපි අමතක කළේ නෑ... ආගිය කතා අතරේ ප්‍රධාන මාතෘකාවක් වුණේ අලුත් ජොයින්ට් වල හිත ගිය ගෑනු ළමයි ගැන කතා කිරීම... කාලෙක ඉඳන්ම අපිට තේරිලා තිබුණු විදියට මල්සරා තමන්ගේ ඉලක්කේ ප්‍රැක්ටිස් කරන්නේ නඳුන්ගෙන්... උගේ හදවතේ එක්ස් රේ එකක් ගත්තොත් පෙනේරයක් වගේ වගේ පේන්න ඕනි මල්සරාගේ ඊතල වැදිලම... ඉතිං මේ කියන දවසෙත් මල්සරා ඊතලේකින් උගේ පපුව මැද්දටම බස්සලා තිබුණා...

"මාර අහිංසක කෙල්ලෙක් මචං... හා පැටියෙක් වගේ... බොරු සෝබන නෑ... පිටිසර කෙල්ලෙක් වෙන්න ඇති, මම මේක හරිගියොත් සීරියස් කරනවා, මම හොය හොය හිටියේ මේ වගේ තැලිලා පොඩිවෙලා නැති කෙල්ලෙක්... අපිට ගැලපෙන්නේ ඒ වගේ අය මචං…"

දැන් හිස් වෙන බෝතලේට සමානුපාතිකව මූ දොඩමළු වෙනවා...

"ඉතිං උඹ තාම වැඩේට එන්ටර් වුණේ නැද්ද? බල බල ඉන්න එපා වෙන එකෙක් පාර්ක් කරයි..."

කීප දෙනෙක් උපදෙස් දෙන්නේ අවංකවමයි...

"මම විස්තර ටිකකුත් හොයලා බැලුවා, කොස්සකට තියෙන්නේ අපිට වැඩිය අවුරුද්දක් සීනියර්... පොඩි වයස පරතරයක් තියෙයි, ඕවා ඉතිං ප්‍රශ්නද නේද බං...?"

මූ මෙහෙම කියද්දි මූත් එක්කම එකට ඒ විශ්වවිද්‍යාලෙටම යන අපේ අනිත් එකා ජනක, මැදට පැනලා කිව්වේ අමුතු කතාවක්...

"මට ආරංචි වුණේ නම් වෙන දෙයක්, ඔය කෙල්ල හෙන ජෙප්පියක් ලු... පොඩ්ඩක් තව හොයලා බලපන් උඹට ගොනා වගේ ඉන්න වේවි..."

ජෙප්පියක් කියන්නේ විප්ලව වලට බර අදහස් තියෙන දේශපාලන පක්සෙකට සම්බන්ධ කෙනෙක් කියන එක විශ්වවිද්‍යාල වලට ආවේණික වචන ගැන අවබෝධයක් නැතිව වුණත් මට තේරුම් ගන්න අමාරු වුණේ නෑ...

"හරි හරි බලමුකෝ... ඊළඟ පාර අපි සෙට් වෙද්දි මම අනිවා ගුඩ් නිව්ස් එකක් අරගෙන තමයි එන්නේ..."

නඳුන් කියන්නේ කණ සාක්කුවට වැටීගෙන එද්දී...

මේ සිද්ධියෙන් පස්සේ අපි හැමෝටම ආයෙත් එකට එකතුවෙන්න ලැබුනේ සති කිහිපයක පස්සෙයි... ගුඩ් නිවුස් එකක් අරන් එන්න පොරොන්දු වුණ නඳුන් එදා අපිත් එක්ක සෙට් වෙන්න ආවේ නෑ... උගේ ආදර ව්‍යාපෘතියේ අලුත්ම තත්වය ගැන අපිට දැනගන්න උනේ අපේ අනිත් මිතුරා ජනකගෙන්… මේක ඇත්තද බොරුද කියලා මට විශ්වාසයක් නැත්තේ ඌ ගැනත් පොඩි කාලේ ඉඳන්ම අපි දන්න නිසයි... මොනවා වුණත් බොරුවක් නෙමේ ඇත්තක් කියලා හතර අතේ දිවුරලා ඌ කිව්ව විස්තරේ මෙහෙමයි... 

දින කීපයකට කලින් විශ්වවිද්‍යාලේ මොකද්දෝ ප්‍රසංගයක් සංවිධානය කරලා තියෙනවා... මට මතක හැටියට ඒකේ නම "නළ මුදු සුවඳ..." සාමාන්‍යයෙන් ඔය වගේ වැදගත් කටයුත්තකදී විශ්වවිද්‍යාල ළමයි දෙපිල බෙදිලා ගහගන්න සිස්ටම් එකකුත් තියෙනවලු... ඉතිං මෙදාත් ඔන්න ඔහොම වලියක්... දෙගොල්ල පේන දුරින් කල්ලි ගැහිලා එකිනෙකාට බැණ අඬගහගන්න අතරේ එතනින් යන්න ගිය අපේ මිත්‍රයෝ දෙන්නා දැකලා තියෙනවා ඇල් වතුරත් නිවලා බොන, නඳුන්ගේ අහිංසක ගැමි ලියත් එක කල්ලියක ඉන්නවා... වෙන්නේ මොකද්ද කියලා හරියටම අවබෝධයක් නැතත්, ගෑනු ළමයට කරදරයක් වේවිද කියන බයට මුන් දෙන්නත් තරමක් ඈතට වෙලා සිද්ධිය බලාගෙන ඉඳලා තියෙනවා... වැඩි වෙලා එහෙම ඉන්න වෙලා නෑ, එක එකා අසභ්‍යවචන වලින් කෑ ගහන අතරේ නඳුන්ගේ අහිංසක හා පැටියා පිරිස අතරෙන් ඉස්සරහට ඇවිල්ලා මොකද දන්නවද කරලා තියෙන්නෙ... 

කෙළින්ම කියන්න මට විලිලැජ්ජාවේ සන්තොසේ බෑ... ඒ නිසා මෙහෙම කියන්නම්... මේ ගෑනු ළමයා ඉස්සරහට ඇවිල්ලා තමන්ගේ මෙව්වා එක මෙව්වා කරලා... මෙව්වා එක පෙන්නලා... මෙන්න මෙහෙම කෑ ගැහුවලු....

" මේ තියෙන්නේ නළ මුදු සුවඳ....! බලාගනින්....!"

අපේ නඳුන්ගේ අවිහිංසක ප්‍රේමයේ සුන්දර හීන මාළිගා කඩා වැ‍ටුණේ එහෙමයි... මේ ගැන වචනයක්වත් ඌත් එක්ක කතා කරන්නේ නෑ කියලා අපි හැමෝම පොරොන්දු වුණාට පස්සේ, අපිත් එක්ක ඌ ආයෙත් සෙට් වෙන්න ආවා...

මේ වගේම තව සිද්ධියක් තියෙනවා කෑලි කඩන්නේ නැතිව ඒකත් මෙතනම ලියන්නම්... මේක කෙටියෙන්.... මමම මූණ දුන්නු අත්දැකීමක්... අපේ ගෙදරට ගෙවල් කිහිපයක් ඈතින් තියෙන ගෙවල් දෙකක අසල් වැසියෝ පැල ඉනි වැටට හැමදාම රංඩු... අපේ ගෙදර ඉඳන් බස් හෝල්ට් එකට යද්දී මේ ගෙවල් දෙක පහු කරගෙන යන්න ඕනේ... දවසක් මම උදේම කොහේ හරි යද්දී ගෙවල් දෙකේම කට්ටිය එළියට බැහැලා හිරිකිතයක් නැතිව බැණ අඬගහගන්නවා...බස් එකටත් වෙලාව තියෙන එකේ මමත් ප්‍රේක්ෂක ජනතාවට සෙට් වුණා... 

විස්තරකිරීමේ පහසුවට චරිත ටික අඳුනගමු, එක ගෙදරක කපල් එක රංජිත් සහ රංජනී කියමුකෝ, අනිත් ගෙදර ලලිත් සහ ලලිතා... දැන් මේ අයගෙන් රංජිතුත් ලලිතාත් පොඩි කාලේ ඉඳලාම ජීවත් වුණේ ඒ ගෙවල් වළමයි... ඒ කියන්නේ රංජිත් රංජනීව කැන්දන් ආවා... ලලිත් ලලිතා එක්ක බින්න බැස්සා... පැහැදිලියිනේ..? මේ පාර්ට් එක ඉතා වැදගත්, පැහැදිලි නැත්නම් ආයේ කියවන්න…

ඔන්න දැන් වලියේ හොඳම හරිය, හතර දෙනාම එක සීරුවට බැනගෙන බැනගෙන ගියා, මේ අතරේ මෙහා ගෙදර රංජිත් කරපු තර්ජනේකින් එහා ගෙදර ලලිතාට අසූහාරදාහකට තද වුණා... අර නදුන්ගේ ගෑනු ළමයා කළ විදියමයි, පටාස් ගාලා මෙව්වා එක මෙව්වා කලා... 

"කොරයි කියලා තමයි බය... මේ තියෙන්නේ..! මේක තමයි කොරන්නේ...!"

කියලා මහ හයියෙන් කෑ ගැහුවා...

නඳුන් ගේ ගෑනු ළමයා කැම්පස් එකේ නිසා අඩුගානේ පිළිවෙළකට ඇඳලාවත් ඉන්න ඇති... මෙතන ඇවිල්ලා එහෙම නෑ, නිවාඩු දවසේ උදේ… තමන්ගේ ගෙදර... ෆුල් කැෂුවල්... හදිසි දර්ශනයෙන් කට්ටිය තුෂ්ණිම්භූත වුන නිසාද කොහෙදෝ හැමදේම එකපාරම නිශ්ශබ්ද වුණා... ටික වෙලාවක් කලබලයක් නැතිව බලන් හිටපු රංජිත්ගේ කේන්තිය නිවිලා එක පාරටම මූණට ආරුඪ වුණේ හිනාවක්... තප්පර කීපයක් තනියම හිනා වෙවී හිටිය රංජිත් තාලයකට ඇදලා පැදලා මෙහෙම ගායනා කලා...

"පොඩිකාලේ මම දැක්කට පස්සේ, දැක්කේ අදයි නෝනේ...."

ඊට පස්සේ මම දැක්කේ විදිලියක් වගේ ලලිතා ගෙට දුවන හැටියි... එදා දවසට වලිය ඉවරයි...

ඉතිං මට දැන් විශේෂයෙන් දෙන්න තියෙන පණිවිඩය තමයි. මොනවා උනත් මෙච්චර එඩිතර අපේ ගෑනු අතරේ අර බොරුවට ඇඟිල්ලක් දික්කරපු පර සුද්දි මට නම් නතිං...

ප.ලි: මොනවා වුණත් මේවා එච්චර සීරියස් ඉෂූස් කරගන්න එපා, කියවලා හිනාවෙලා අමතක කරලා දාන්න…

* - පලවෙනි ලැජ්ජාව = A/L First attempt. (උපුටා ගැනීම තෙලැස්ත්‍රෝ අඩවියෙන් )