Thursday, February 23, 2017

119. සේතං මාමාගේ "ඩීප් ස්පේස් ඩිස්කවරීස්" ලොජික්


අපේ ගමේ කඩ තුන හතරක් තියෙනවා... ඒ වුනාට සනත් නන්දසිරි කියනවා වගේ "ගැටව් කතාබහට කඩ එළිපත්තේ ර‍ංචු ගැහෙන්නේ" ඔතනින් එක කඩේක විතරයි... ගැටව් කිව්වට හැට හැත්තෑව පැනපු උන්දෑලත් ඔතන ලගා ගහගෙන ඉන්නවා...

ගමේ කෙහෙල්කැනක් නැතිවුණ තැන ඉදන් ඩොනල්ඩ් ට්‍රම්ප්ගේ ආරක්ශක උපදේශක ඉල්ලා අස්වුණ එක වෙනකල් දේවල් ඔතන විශ්ලේෂණය වෙනවා... හදිසියකට යන එනගමන් ඔතන කවුරුහරි හම්බුවෙන්න වගේ ආවොත් ඇරෙන්න මම නම් බඩුවක් ගන්න ඕකට යන්නේ නෑ... 

අපේ වහලෙට බරවුන අඹ අත්තක් කපාගන්න අද ගස්කපන ගොත ලාල් හම්බුවෙන්න ගියාම කඩේට ගියා කියලා උන්දැගේ පවුල කියපු හින්දා මම ඔතෙන්ට ගියා... ගොත ලාල් ඇරුනම  ඔතන සේතනුයි, චාමරයිත් හිටියා.. . ඒ වෙලාවේ තමයි මොබයිල් ෆෝන් එකට ආව හිරු නිවුස් ඇලර්ට් එකක්ද කොහෙද චාමරයා කියවන්න ගත්තේ...

"තනි තරුවක් වටා..පරි....බ්‍ර.. පරිබ්‍රමනය වෙන...පූඋඌ...පුරුතුවිය.. පෘතුවියට සමාන ග්‍රහලෝක හතක් සොයා ගැනෙයි..ඉන් තුනක් වත් ජීවය සහිත බව නාසා මද්යස්තානය කියයි..."

"කොහොමද වැඩේ...?" අමාරුවෙන් සින්ග්‍රීසි මැසේජ් එක කියවලා, යට තොල නොපිට පෙරළලා  මූ අහන්නේ හරියට මූ ජීවය හොයාගත්තා වගේ...

"දැන් මොක්කුද ඕකේ ඉන්න ජීවය.. සරුපයොද..? සීපාවොද..? මොක්කුද..?" 

සේතං අප්පු තරමක මීටරයක් වග මට කලින් සිද්දි දෙකතුනකින් උන්දෑ එක්ක කතාකරද්දී මට දැනිලා තියෙනවා...

"ඒක කියලා නෑ..." චාමරයා කියන්නේ ආයේ ෆෝන් එක දිහා බලලා..

"මම අහපු විදියටනං ජීවයක් ගැන කියලා නෑ සේතං මාමේ..ඔය නිවුස් කාරයට වැරදිලා... ජීවයක් තියෙන්න අවශ්‍ය වතුර එහෙම තියෙන්න පුළුවන් කියලයි සැක කරන්නේ.." මම කිව්වා..

"ඉතිං වතුර තියෙනවා කියන්නේ ඒවා බොන්න ගෝන්නු මුවෝ එහෙමත් එනවනේ..උන්ව දඩයමට සිංහයෝ කිඹුලෝ හෙමත් ඇති..." 

හිරු නිවුස් එවුන්ව බේරන්න හරි, මේ සාකච්ඡාවට සම්බන්ද වෙන්න හිතාගෙන හරි චාමරයත් මැදට පැන්නා...

"මිනිස්සුන්ට ගොඩ බහින්න පුළුවන් ඉසව්වකද ඕවා තියෙන්නේ..?" 

චාමරයව ඉග්නෝ කරලා සේතංන් අප්පු මගෙන් ඇහුවා..

"ආලෝක වර්ස හතලිහක් කියනවනේ..ඒ කියන්නේ ආලෝකේ වේගෙන් ගියත් අවුරුදු හතලිහක් යනවා..."

"පුහ්...! ඒ කියන්නේ ඉර්දියෙන් තමයි යන්න වෙන්නේ...රොකට්ටුවල යන්න බෑනේ ඔච්චර දුරක්..."  

"ඔන්න ඔය කොහෙද කාලෙක ඉර්දියෙන් හාමුදුරුවරු අහසින් වැඩියා කියනවානේ ඉර එලිය වත් පොලවට වැටිලා නෑලු... එච්චර හාමුදුරුවරු...හක...හක..." ආයෙත් චාමරයා...

"රොකට් වල නං යන්න දුර වැඩි තමයි සේතං මාමේ..."

"කරන්න බැරි මඟුල් නේ... ඕවා ගැන හොයන්න වියදම් කරන සල්ලිත් අපරාදේ... සිරියාවෙද කොහෙදෝ හාමතේ මිනිස්සු මැරෙනවලු අන්න... උන්ට පාන් වාටියක් දුන්නත් පිනක් ඔය සල්ලි වලින්..."

කඩේ මිනිස්සු එක්ක වාද කරන්න යන්නේ නෑ කියලා හිතාගෙන හිටියට මොකද එවලේ මට එතනින් එන්න හිතුනේ නෑ...

"එහෙම කියන්න එපා සේතං මාමේ...මේ සෞරග්‍රහ මණ්ඩලේ දිගටම තියෙන්නේ නෑනේ... අපේ ඉර මැරෙනවා කියනවා තව අවුරුදු බිලියන හතරකින්ද, පහකින්දෝ කොහෙදෝ... එතකොට අපිට යන්න තැනක් තියෙන්න එපැයි...අනාගතේ ඔතෙන්ට යන්න ප්‍රායෝගික ක්‍රමයක් හොයාගනී..ඒක හින්දා මේ ගැන අපි සතුටු වෙන්න ඕනේ..."

"අපිට යන්න...! යකෝ මම තවරුදු දහයක් ඉදීද විස්වාස නෑ.. උබලා වැඩිම උනොත් තව පනහක් ඉදියි... ඉතිං අපි අහවල් එකටද සතුටුවෙන්නේ..."

"ඕකනේ කියන්නේ උඹලාගේ පටු චින්තනේනේ හැමවෙලේම..මනුස්ස සංහතිය ගැන මම කියන්නේ සේතං මාමේ...උඹලා අපි වගේ කාලකන්නි  වගේ නෙමේ විද්‍යාඥයෝ මනුස්ස සංහතිය ගැන හිතලයි වැඩ කරන්නේ...ඒකයි මම කියන්නේ අපි සතුටු වෙන්න ඕනේ..."

"අර පෝය තුන හතරකට එහා... අටවිසි බුද්ද පූජාව ඉවරවෙලා ආපහු එද්දී... මේ සාරාසංඛ්ය කල්ප ලක්සයේ බුදුවරු විසි අටක් පහලවෙලා තියෙනවා කියලා මම සෝමසිරිගේ පොඩි කොලුවට කියලා දුන්න වෙලේ උඹ කිව්වා මතකද ඕවා පොත්වල තියෙන මනෝ විකාරය...මිනිස්සු පරිනාමයද මොකද්ද වෙලත් අවුරුදු කොච්චරයිද කියලා..."

"දළ වසයෙන් අවුරුදු ලක්ස දෙකක් විතර කියලයි පිළිගන්නේ..."

"දැන් මේ ඉර මැරෙනවා කිව්වේ අවුරුදු බිලියන කීයද..?"

"හතරක්, පහක් විතර.."

"එතකොට ලක්ස දෙකට මෙහමනං... අවුරුදු බිලියන පහක් තිස්සේ පරිනාමය වෙලා මේ ලෝකේ අතෑරල ඔය අලුතෙන් හොයාගත්ත ග්‍රහ ලෝකෙට යන එකා දැන් මේ උබලා අපි වගේ මනුස්සයෙක් වෙන්න බෑනේ... එතකොටත් උබ කියන්නේ අපි සතුටු වෙන්න ඕනේද..?"

"ඔබට සතුටුයිද දැන්...?" චාමරයා අහනවා...

"පා...පා...පා..පරි...ණා...ණා.." ලාලුත් ගොත ගගහා මොනවද කියලා ඉවරවෙන්න කලින් මම එන්න ආවා..

ප.ලි. : මෙය කියවන කිසියම් අයෙක්ට යම් සිත් තැවුලක් ඇතිවන්නට අවදානමක් ඇතැයි යන සිතුවිල්ලෙන් මේ සටහන...  මෙහි "ගොත ලාල්" යනුවෙන් යොදාගෙන ඇත්තේ කෙනෙකුගේ ශාරීරික අභියෝගයක් උපහාසයට ලක්කිරීමේ අදහසකින් නොවෙයි.

1. මේ සැබෑ චරිතයක්.. ඒ අව්‍යාජ බව කතාවට එකතුකරන්න අවශ්‍යය වුනා... මා පුද්ගලිකව මෙවැනි කාරනා ගැන අද තරමක් සංවේදී වුනත් එදා ගමේදී ඔහුගේ මානසික තත්වය ගැන අනෙක් ගම්මුන් මෙන්ම සහමුලින්ම අසංවේදී වුන බව සිහිකරන්නේ කණගාටුවෙන්...

2. පරිණාමය ගැන පුංචි තාක්ශණික අවුලක් මේ කතාවේ තිබේ යැයි මට හිතෙනවා..කෙනෙක් ඒ වැරැද්ද ප්‍රශ්න කලොත් එය නිවැරදි කරන්න මේ චරිතය අවශ්‍යයයි...

Sunday, February 5, 2017

118. ජීවිතය නම් එහෙමයි




ගිලිහී වැටෙන තරුවක
හමන සුළඟේ ස්වරයක 
වසත් කුසුමෙක සුවඳක
පින්න දිලිසෙන උදයක

දැවටෙනා පෙණ බුබුලක
සැඳෑ හවසක අහසක
ඉසින විලවුන් සුවඳක
උණුසුම් කෝපි සුසුමක

දැකිය හැකි අරුමයක් තිබුණිද
අතිර බව හැර අන් යමක් වෙද 
ණයට ගත් අසිරියකි මේ හැම
අහිමි වන අසුරක පමාවට

තරුව ගිලිහී වැටේවී
සුළඟ හෙමිහිට හමාවී
කුසුම මිලිනව වැටේවී
පින්න දිලිසී මැරේවී

සුසුදු පෙණ කැටි බිඳේවී
අහස අදුරේ ගිලේවී
සුවඳ හනිකට මැකේවි
කෝපි සීතල දැනේවි

ඇස් පියන් වැසෙනා පමාවක
ගමන නිමවී තිබේවී
නුඹ නමට වූ මතකන් හැම
ලොවෙන් වියැකී තියේවී


~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

"දැන් මොකද්ද උඹේ පිකප් ලයින් එක..?"

ජිමා අහන්නේ යටි උගුරෙන් කොදුරමින්

"අතේ තියෙන පොත ගැන අහමු..?"

"නොදකින්...ඕල්ඩ් ට්‍රික්ස්නේ බන්...උඹ පෙරනවා කියලා අතේ මාට්ටු..."

"නෑ එහෙම වෙන එකක් නෑ..."

"නාගෙන වරෙන් එහෙනම්..."

ජිමාගෙන් විවරණ අරගෙන මම හැරෙන්නෙ ඇය දිහාවට...

"එක්ස්කියුස් මී... ඔයාගේ අතේ තියෙන්නේ කවි පොතක්ද..?"

ගතවෙන්නේ කල්පයක්...ඇය නිහඬයි...

මගෙ ආත්ම ගෞරවය..? ෂික්..! ඒක නොතියා ඉන්න තිබුන ලන්සුවක්...මගේ යටි හිත කෑගහනවා...

හිනාව නවත්තගන්න දඟලන ජිමාගේ ඇස්වලින් කඳුලු පනින්න ඔන්න මෙන්න...

පලවෙනි පාඩම..! ඇගේ කතාව හෙමින්...

"ඔව්...!"

ඇය පවසන්නේ සිනාමුසුව පොත මට දිගුකරන ගමන්...

"දෙවියනේ...ඉතින් ඒලියන්ස්ලා මෙහෙට්ට එයිද..?"

ලෝකේ තියෙන ‍බාලම පිකප් ලයින් එකකින් කෙල්ලෙක් කතාවට අල්ලගන්න පුළුවන් තැනක ඉන්න වුනු එක ගැන සාපකරමින් ජිමා නැගිටලා වෙන සීට් එකකට යනවා...තනියම කියවන උගෙන්  ඉතින් කාට පලක් ඇතිද...?

අපි දෙන්නාගේ අලුත් සමාගමය ගලන්නේ දුවන දුම්රියටත් වඩා වේගයෙන්...

"ඔයා ආසාම කවිය මොකද්ද..?"

මම අහන්නේ ඉන් බොහෝ කාලෙකට පස්සේ දවසක...

"Sic Vita"

ඇය පිලිතුරු දෙන්නේ මොහොතකවත් පමාවක් නැතුව...

Sic Vita

කවි නොකියවන, නොලියන මට, නොතේරුනු කවි වලින් එකක්...

එදා නොතේරුනු කවිය වසර දහ අටකට පස්සේ අද හදිසියේම මට වැටහෙන්නට පටන් අරන්...

සිතුවිලි වලට හඬන්නට, වචන වලට මීට වඩා හොද අවස්තාවක් නැතිවා වෙන්නට පුලුවන් වුනත් මම වචන සඟවන්නම්...

මිතුරිය.., නුඹේ විචිත්‍ර සිහිනවල සදාකල්හිම කිමිදී ඉතින් සුවෙන් නිදන්...

Sic Vita

Like to the falling of a star,
Or as the flights of eagles are,
Or like the fresh spring's gaudy hue,
Or silver drops of morning dew,
Or like a wind that chafes the flood,
Or bubbles which on water stood:
Even such is man, whose borrowed light
Is straight called in, and paid to night.
The wind blows out, the bubble dies;
The spring entombed in autumn lies;
The dew dries up, the star is shot;
The flight is past, and man forgot.

by Henry King

පිංතූරය ගත්තේ මෙතැනින්

Friday, February 3, 2017

117. සඳක් හොරෙන් අරන් ගියා



නෙතක් කඳුළු ඉතිර ගියා
සිතක් පිරුණු සුසුම් තියා
මිටක් සරින් හරින නියා
සඳක් හොරෙන් අරන් ගියා...

ඉඳුනිල් මිණි දෑස පියා
සුකුමල මුව කමල වසා
කෙළිලොල් කිරිකවඩි සිනා
සිතුවම් මතකයක් කළා...

ලොවක් නිවන ඇසිල්ලකින්
වසන්තයක් අරන් ඇවිත්
කවක් ලියන්නටත් කලින්
රැයක් පහන් වෙලා ගිහින්...

සහස් සුසුම් පවන් රැලී
නැලැවිලි ගී ගයනු ඇතී
සමනල් සිහිනෙක පේවී
සුවෙන් නිදන් සඳ සාවී...



ඉවරයක් නැතුව ආදරය කරන්න කොච්චර කාලයක් ගතවෙයිද? ඉවරයක් නැති කාලයක් ගතවෙයි කියලයි මම හිතාගෙන හිටියේ... ඒත් අසුරක් ගසන ඇසිල්ලකත් ඉවරයක් නැතුව ආදරය කරන්න පුළුවන් කියලා පෙන්නුවේ හේසල් ග්‍රේස්...

පායලා බැහැලා යන දේදුන්නක... එහෙම නැතිනම් පිපිරිලා කඩා හැලෙන මල් වෙඩිල්ලක... සමහරවිට ඇඟිලි අතරින් ලිහී දියවෙන හිම කිරමක...මේ හැමතැනම තියෙන චමත්කාරය පිටිපස්සේ සැගවිලා තියෙන්නේ ඇසිල්ලකින් නැතිවෙලා යන අතිර බව තමයි... ඒත් ඒ අසිරියට ඉවරයක් නැතුව ආදරය කරන්න, සදාකල් මතකයේ තියාගන්න විටෙක ඉසිඹුවකුත් පු‍ංචි වැඩි නැහැ...

හරියට... ණයට ගත්ත මේ හැමදෙයක්ම ආපහු බාරදෙනකල් ලැබෙන පමාවෙත්, අපේ ජීවිතේට ඇසිල්ලක් සතුට බෙදලා නික්මෙන ආදරණීයයෙකුට ඉවරයක් නැතුව ආදරය කරන්න බැරි නැහැ වගේ...

පරිස්සමෙන් හෙව්වොත් සදාකාලයම ඇසිල්ලක සැඟවිලා තියෙනවා...

පිංතූරය ගත්තේ මෙතැනින්

Web Statistics