111. වචන

පිංතූරය

මරණය අහිමිවීම ගැන ශෝකයෙන් හඬාවැටෙන ටෝනි නික්ලින්සන් නම් මිනිසෙකු දැකීමෙන් පුදුමයටත්, කම්පනයටත් පත්ව "අසා මිනිසෙකු මළ පුවත අද… හඬමි සතුටින් පළමුවර මම…" නමින් සටහනක් අකුරු බ්ලොග් අඩවියේ ලියැවුනේ මීට වසර තුනකට පමණ පෙර... ලින්ක් එක ඔස්සේ යන්නට ඉස්පාසුවක් ඇතොත් euthanasia ගැන දැනුමැත්තන් කිහිපදෙනෙකුගේම අදහස් කමෙන්ට්ස් වල සඳහන්..

අද විවේකී දිනයේ අන්තර්ජාලයේ රස්තියාදුවක් ගසන්නට ලද ඉසිඹුවකදී ඇසගැටුනු මාටින් පිස්ටෝරියස් නම් මේ අලුත් මිනිසාගේ කතාව එක අතකින් ටෝනිගේ කතාවට බොහෝ සෙයින් සමානයි... තව අතකින් ඊට හාත්පසින්ම වෙනස්...

1988 වසරේ ජනවාරියේ දිනක, ඒ වනවිට වසර දොළහක නිරෝගී කොළුගැටයෙකු වූ මාටින් හදිසියේම රෝගී වෙනවා.. කතාකිරීමේ හැකියාවත් ආහාර ගැනීමත් ඇනහිටින ඔහු තවත් මාස කිහිපයකින් සම්පූර්ණයෙන්ම කෝමා තත්වයට පත්වෙන්නේ දෙමාපියන් සහ හිතවතුන්ගේ බලාපොරොත්තු සුන් කරමින්... 

වසර දෙකක් වෙජිටබල් තත්වෙන් ජීවත් වෙන මාටින් කෙමෙන් තමන්ගේ පියවි සිහිය නැවත ලඟා කරගන්නවා.. නමුත් අවාසනාවකට ඇසි පිය හෙලනවා හැරෙන්නට තමා නැවතත් සිතන්නට පටන්ගත් බව, නැවත ඉපදුන බව තම දෙමාපියන්ට , බාහිර ලෝකයට දැනුම් දෙන්නට  ඔහුට හැකියාවක් නැහැ. වසර ගණනක් තම අකර්මන්‍යය දරුවා වෙනුවෙන් අපරිමිත වෙහෙසක් විඳ හෙම්බත්ව සිටින දෙමාපියනුත් මාටින්ගේ මේ වෙනසට අසංවේදී වීම පුදුමයක් නෙමෙයි.. ඔවුන්ට තවමත් මාටින් ගත සිත දෙකම මියගිය කෝමා රෝගියෙක්.. 

ඉතින් මාටින් අවාසනාවන්ත විදියට තමන්ගේ ශරීරය ඇතුලේම සිරකාරයෙක් වෙනවා... තමා ගතයුත්තේ මොන ආහරයද, සිටිය යුත්තේ මොන ඉරියව්වටද යන පුංචි දේ පවා වෙනකෙකුගේ පාලනයට නතුව ගෙවන්නට සිදුවීම කෙතරම් මානසික වදයක් වෙන්නට ඇතිද..? පාතරසයට ගන්නා සැන්ඩ්විච් එකට වැරදි සෝස් වර්ගය දැම්මොත් පැමිණිළි කරන ඔබට, මට, අපිට මෙය වටහාගැනීමට පුළුවන් වේ යැයි මට හිතෙන්නේ නැහැ... 

අසරණයන් පෙලන්නට දෙයිවය රුසියෙක්... මාටින්ට සිතීමට හැකියාවක් නැතැයි විශ්වාස කරන එක් සාත්තු සේවකයෙකු අතින් වරක් ඔහු ලිංගික අතවරයකට ලක්වෙනවා.. තමා මුහුණදෙන අප්‍රසන්න අත්දැකීම ගැන සම්පූර්ණයෙන්ම සංවිඥානිකව, ඒත් ඊට එරෙහිව වචනයකින්වත් සටන් කිරීමට නොහැකිව, තම දෙමාපියන්ට ඒ ගැන දැනුම් දීමට නොහැකිව අන්ත අසරණව ඔහු මරණය අයදිනවා...

සන්නිවේදනය ඔහුගේ සිරගෙය නම්...අදහස් ප්‍රකාශ කිරීමට ඇති නොහැකියාව ඔහුගේ දඬුවම නම්... මරණය..! ඒ ඔහුගේ එකම නිදහස...

ඒ නිදහස සොයා ඔහු ගිය ගමන ගැන නිවිසැනසිල්ලේ කියවන්න ඉස්පාසුවක් මට ඇත්තේ නැහැ, ඔබටත් ඇති යැයි මා හිතන්නේ නෑ.....

පිංතූරය

නමුත්... වසර ගණනක් අදහස් ප්‍රකාශ කරගැනීමට නොහැකිව මැරී මැරී ඉපදුනු මාටින්ගේ සිතුවිලි වචන බවට පත්වී දෝරේ ගලන මේ විනාඩි පහළොව සාවදානව අසාගෙන ඉන්න මනුශ්‍යයත්වයේ නාමයෙන් අපි දෙදෙනාම බැඳිලා ඉන්නවා කියලා මම විශ්වාස කරනවා...